Energia XXII – Ciepło, Elektroenergetyka, Gaz
Dodatek reklamowy do RZECZPOSPOLITEJ.
nr 86 (5556) 11 kwietnia 2000 r.
„Pakiet socjalny” to podstawa wyrażenia zgody na prywatyzację
Elektrownia im. Tadeusza Kościuszki Spółka Akcyjna w Połańcu
Aby przedstawić pakiet socjalny, podpisany 9 lutego br., warto wrócić do historii, wprawdzie niedługiej, lecz obfitującej w ważne wydarzenia dotyczące naszej elektrowni i załogi.
W latach 1993-96 przedstawione były przez ówczesnych decydentów różne koncepcje funkcjonowania podsektora wytwarzania, w tym i naszej elektrowni.
Na przełomie lat 1995-96 rozpoczął się proces komercjalizacji, do którego przystąpiło również nasze przedsiębiorstwo. Był to pierwszy moment wzbudzenia niepokoju i obaw wśród naszej załogi.
Trudno po czteroletnim okresie ocenić, czy decyzja ówczesnego Zarządu Elektrowni i złożenie wniosku prywatyzacyjnego było pociągnięciem trafnym. Związki Zawodowe, jako przedstawiciele załogi, długo rozważały, którą drogę wybrać – czy czekać na bieg historii i rozwiązania systemowe, czy korzystać z ustawy poprzez uczestnictwo przy stole negocjacyjnym.
Wydaje się, że dla załogi kierunek prywatyzacji poprzez inwestora strategicznego jest rozwiązaniem lepszym niż poprzez giełdę, ponieważ daje możliwość poznania potencjalnego inwestora i umożliwia negocjacje pakietu dla załogi.
Rok 1999 to w pewnym sensie czas niepokoju i wyczekiwania pracowników na decyzje ministra skarbu co do dalszego przebiegu prywatyzacji naszej elektrowni. W tym samym czasie były prowadzone szerokie konsultacje Zarządu Elektrowni oraz Zarządów Związków Zawodowych z załogą. Były to spotkania bardzo ciężkie, momentami prowadzone dyskusje zawierały wiele wątpliwości co do zasadności przeprowadzenia prywatyzacji naszego przedsiębiorstwa. Największym zagrożeniem dla pracowników była i jest redukcja zatrudnienia. Wszyscy sobie zdają sprawę, że jesteśmy mieszkańcami regionu, w którym występuje największe bezrobocie i brak perspektyw rozwojowych dla tego środowiska. Dlatego w trakcie budowy i negocjacji pakietu socjalnego priorytetem dla nas była gwarancja jak najdłuższego zatrudnienia.
W momencie, gdy zapadła decyzja, że wyłączność na badanie i negocjacje otrzymała firma „Tractebel”, załoga z niecierpliwością oczekiwała, czym zakończą się negocjacje i jakie będą gwarancje.
Wydaje się, że wynegocjowany okres 10 lat gwarancji zatrudnienia to jest to, na co w większości pracownicy liczyli. Oprócz tego premia prywatyzacyjna i dość znaczący wzrost płac oraz gwarancja zbycia akcji od uprawnionych byłych i obecnych pracowników.
Ogólnie można stwierdzić na podstawie opinii, jaka jest wśród załogi, że pakiet socjalny jest jednym z lepszych z podpisanych dotychczas przy prywatyzacji sektora wytwarzania.
Mamy nadzieję, że realizacja tego dokumentu będzie przebiegała zgodnie z terminami i zapisami. Wierzymy, że tak licząca się w świecie firma jak „Tractebel”, potwierdzi swoim działaniem, że ta inwestycja w Elektrownię Połaniec przyniesie korzyści nie tylko dla naszego państwa, ale i dla załogi i całego rejonu, w którym żyjemy i pracujemy.
Prywatyzacja elektrowni powinna wnieść spory kapitał na rozwój i modernizację naszej firmy, a tym samym mam nadzieję, że spółka utrzyma pozycję stabilnego, solidnego pracodawcy dla lokalnej społeczności, a inwestorowi da możliwość obejmowania kolejnych pakietów akcji naszego przedsiębiorstwa.
Janusz Niezgoda
przewodniczący Zespołu Negocjacyjnego „Pakietu socjalnego”