Ochrona Środowiska X – Systemy Zarządzania Środowiskowego
Dodatek reklamowy do RZECZPOSPOLITEJ.
nr 130 (5600) 5 czerwca 2000 r.
Certyfikacja na zastrzeżony przez Polskie Centrum Badań i Certyfikacji „Eko-znak”
Polskie Centrum Badań i Certyfikacji
Ekoznakowanie jest jednym z elementów kształtowania proekologicznego modelu konsumpcji. Zakłada ono wyróżnianie pewnej grupy wyrobów spełniających określone wymagania ekologiczne spośród wszystkich innych tej samej kategorii, obecnych na rynku. Konsument po uzyskaniu informacji w postaci znakowania, które towary są bardziej przyjazne środowisku, prawdopodobnie zechce je wybrać.
Podstawą dla systemu ekoznakowania w Polsce stało się podpisanie przez ministra środowiska oraz dyrektora PCBC, w dniu 13 lipca 1998 roku, zasad certyfikacji na zastrzeżony przez Polskie Centrum Badań i Certyfikacji „Eko-znak”. W Polsce na mocy ustawy o badaniach i certyfikacji (Dz.U. nr 55/93 z późniejszymi zmianami ) oraz rozporządzenia ministra gospodarki w sprawie trybu certyfikacji wyrobów (Dz.U. nr 13/00) szczegółowe zasady i tryb przyznawania „Eko-znaku” oraz wzór „Eko-znaku” określone zostały przez dyrektora PCBC w uzgodnieniu z ministrem środowiska. „Eko-znak” przyznawany jest w ramach certyfikacji dobrowolnej. Certyfikat na zastrzeżony przez Polskie Centrum Badań i Certyfikacji znak ekologiczny mogą otrzymać „wyroby krajowe i zagraniczne nie powodujące negatywnych skutków dla środowiska”. Podstawą certyfikacji na „Eko-znak” będą wymagania dotyczące aspektów ekologicznych i zdrowotnych, określonych w kryteriach dla danej grupy wyrobów, ustanowionych przez Komitet ds. „Eko-znaku”.
Podstawą certyfikacji na „Eko-znak” są wyniki badań potwierdzających zgodność z obowiązującymi kryteriami i przepisami prawnymi. Zaleca się, aby badania były wykonane przez laboratoria akredytowane przez Centrum.
„Eko-znak” nie może być przyznawany wyrobom stanowiącym substancje lub preparaty zakwalifikowane jako bardzo toksyczne, toksyczne, niebezpieczne dla środowiska, rakotwórcze, działające na rozrodczość, mutagenne, wybuchowe, łatwo palne, szkodliwe, żrące i drażniące, zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia i opieki społecznej z dnia 21 sierpnia 1997 r. w sprawie substancji chemicznych stwarzających zagrożenie dla zdrowia lub życia (Dz.U. nr 105, poz. 671). „Eko-znak” nie może być przyznawany wyrobom wytwarzanym w procesach, które mogą wyrządzić znaczną szkodę ludziom i środowisku oraz certyfikacja na „Eko-znak” nie obejmuje wyrobów farmaceutycznych i wyrobów rolno-spożywczych.
Oczekuje się, że system certyfikacji na „Eko-znak” w Polsce będzie docelowo dostosowany do systemu ekoznakowania Wspólnoty Europejskiej. Postanowiono w pierwszym etapie wdrożenia systemu przyjmować kryteria dla ekoznakowania opracowane w UE. W przypadku gdy nie jest to jeszcze możliwe w pełnym zakresie, modyfikować je do warunków polskich poprzez opracowywanie kryteriów oceny wyrobów przez Komitet ds. „Eko-znaku”. Proces certyfikacji wyrobu na „Eko-znak” może być prowadzony tylko wtedy, gdy istnieją ustalone kryteria oceny wyrobów.
Przedsiębiorstwa zainteresowane uzyskaniem dla produkowanych lub importowanych wyrobów „Eko-znaku” mogą się zgłosić po informację o warunkach certyfikacji do Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji.
Polskie Centrum Badań i Certyfikacji
02-699 Warszawa, ul Kłobucka 23A
Biuro ds. Badań i Certyfikacji Wyrobów
tel. (022) 647-07-22, 857-99-16
fax (022) 647-11-09, 647-12-22
e-mail: [email protected]
- Informacje o firmie Polskie Centrum Badań i Certyfikacji
