Energia XXX
Dodatek reklamowy do RZECZPOSPOLITEJ.
nr 66 (6132) 19 marca 2002 r.

 

Należy zdefiniować cele wobec energetyki

Wypowiedź Jacka Piechoty, ministra gospodarki

Poprzedni rząd zostawił „Założenia polityki energetycznej Polski do 2020 roku”. Przyjęcie przez poprzedników tego dokumentu nie zwalnia nas od dokonania rzetelnego, uczciwego, konsekwentnego, własnego rachunku strat oraz zagrożeń w sektorze energii na tle obecnego stanu polskiej gospodarki i życia społecznego oraz wobec starań Polski o korzystną integrację z Unią Europejską. Konieczność przeprowadzenia tego rachunku zbiega się z terminem ustawowego obowiązku dokonania oceny realizacji założeń przyjętych w roku 2000. Należy stwierdzić, że zadania zawarte w „Założeniach polityki energetycznej Polski do 2020 roku” zostały zrealizowane w niewielkim stopniu. Wynika to częściowo ze złego ich definiowania, częściowo zaś z wadliwej konstrukcji realizowanych założeń.

O potrzebie dokonania głębokich zmian przesądzają także istotne przesłanki makroekonomiczne, te zewnętrzne, jak i wewnętrzne, oraz nowy program zawarty w strategii gospodarczej rządu. Należy ponownie zdefiniować cele wobec energetyki, jakie wynikają z polityki gospodarczej rządu. Niezbędne jest również uważne przyjrzenie się prognozowanym wielkościom potrzeb energetycznych kraju – krótkoterminowa prognoza zapotrzebowania na paliwa i energię do 2005 roku wskazuje, że mało prawdopodobne jest wystąpienie takiego zapotrzebowania, jakie wynika z dotychczasowych prognoz. Konieczne jest takie programowanie działań instytucji rządowych mających wpływ na przebieg procesów gospodarczych, by były one zgodne z celami, kierunkami i zasadami wypracowanymi przez rząd w zakresie szeroko rozumianej energetyki. Dotyczy to m.in. trwającego od kilku lat procesu urynkowienia i prywatyzacji sektora elektroenergetycznego, gdzie jak dotychczas uzyskano bardzo mierne rezultaty. Umowy długoterminowe na zakup energii elektrycznej oraz przepisy podporządkowane oczekiwaniom producentów uniemożliwiły uruchomienie rynku energii. Pierwsze rozpoczęte prywatyzacje w energetyce, po raz kolejny określić trzeba jako nieudane. Cele realizowanej polityki prywatyzacyjnej podporządkowane były doraźnym potrzebom budżetowym. Sprzedano znaczące pod względem strategicznym przedsiębiorstwa, wśród nich: Elektrociepłownię Kraków, Elektrociepłownie Warszawskie, Elektrownię im. T. Kościuszki, Górnośląski Zakład Elektroenergetyczny oraz Polski Koncern Naftowy. Zaniedbana została prywatyzacja przedsiębiorstw znajdujących się w gorszej kondycji ekonomicznej i wymagających systemowych działań restrukturyzacyjnych. Prywatyzacja poszczególnych podmiotów odbywała się bez docelowej koncepcji funkcjonowania i analizy procesów regulacji rynku. Również restrukturyzacja sektora energetycznego przebiega zbyt wolno i wymaga jasnych i zdecydowanych działań. Niezbędne jest także wdrożenie licznych nowych uregulowań prawnych zapewniających możliwość realizacji zadań zgodnie z potrzebami, wynikającymi z procesów dostosowawczych do integracji z Unią Europejską. Obszary, w których wymagane jest podjęcie szczególnie aktywnych działań stanowią m.in. treść aktualnie formułowanej oceny realizacji i korekty „Założeń polityki energetycznej Polski do 2020 roku”. Realizacja tego programu będzie wymagała również aktywnego zaangażowania kadry przedsiębiorstw sektora energii. Naprawdę musimy zrozumieć, iż czas, jaki mamy do dyspozycji, jest niezmiernie ograniczony, a trwanie w dotychczasowym systemie oznacza tak naprawdę ogromne cofanie się. Wysiłek ten jest konieczny, aby skutecznie konkurować na unijnych rynkach energii. Jednak koncentrując się na realizacji postawionych zadań należy również pamiętać, że wszystko, co czynimy w tym sektorze, musi służyć odbiorcom energii, musi służyć polskiej gospodarce, aby mogła być konkurencyjna w warunkach zewnętrznych, ale także i dzisiaj na rynku wewnętrznym. Musi służyć konsumentom, aby ich sytuacja ekonomiczna mogła ulec realnej poprawie. To potrzeby energetyczne kraju muszą wyznaczać wizję rozwoju sektora. Przed nami ogrom zadań, na realizację których naprawdę nie ma zbyt wiele czasu. Polska gospodarka musi najszybciej wrócić na ścieżkę dynamicznego rozwoju.

Fragment przemówienia z konferencji pt. „Polityka energetyczna Polski w najbliższych latach”, która odbyła się w dniach
6-7 marca 2002 r.

• Informacje o Ministerstwie Gospodarki