Infrastruktura – Środowisko – Energia
Dodatek promocyjno-reklamowy do „RZECZPOSPOLITEJ”.
20 marca 2007 r.
Polska i europejska polityka morska
Wypowiedź Joe Borga, Europejskiego Komisarza do spraw Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa
Europejska przeszłość, teraźniejszość oraz przyszłość wiąże się z otaczającymi nas morzami i oceanami.
Morska działalność Europy to nie tylko żegluga czy rybołówstwo, ale także rozwój morskich wiatraków, przybrzeżnej turystyki, hydroponika (akwakultura), podwodna telekomunikacja, środowisko morskie, biotechnologia morska, zintegrowane zarządzanie strefą przybrzeżną, polityka regionalna, badania i technologia. Setki inicjatyw z powyższych dziedzin dotyczą około 5 procent PKB Unii Europejskiej, podczas gdy udział unijnych regionów przybrzeżnych wynosi około 40 procent PKB Unii.
Podejście Unii Europejskiej do wielu ze wspomnianych inicjatyw i zagadnień morskich było ukierunkowane na rozwój sektorów. W rezultacie nastąpił konflikt interesów. Tak więc potrzeby przemysłu rybnego mogą się zderzać z potrzebami akwakultury, farmy wiatrowe czy plany lub rozbudowa portów kłócą się często z interesami lokalnych społeczności i środowiska naturalnego. To właśnie dlatego Europa potrzebuje polityki morskiej, ponieważ niezamierzone konsekwencje podejścia sektorowego nie są zgodne z potrzebami konkurencji i zrównoważonego rozwoju w Europie. Potrzebujemy podejścia mającego na celu uzupełnianie się sektorów, po to by wykreować politykę, która weźmie pod uwagę interesy wszystkich morskich branż.
Problemy, które napotyka nasze morskie grono, wymagają uwagi wszystkich sąsiadujących krajów w celu opracowania wspólnego rozwiązania. Dlatego treść (zawartość) regionalnych konwencji morskich, takich jak HELCOM* powinna być brana pod uwagę w kształtowaniu polityki morskiej Unii Europejskiej. Podobnie Południowo-Bałtyckie Morskie Forum Parlamentarne i Konferencja Krajów Morza Bałtyckiego są dobrymi przykładami współpracy w celu budowania wspólnej wizji dla oceanów i mórz. Te i inne fora mają bardzo ważny wkład w rozwój polityki morskiej w Unii.
Przykład Polski stanowi o docenianiu spraw morskich, szczególnie w dziedzinie szkolenia i edukacji marynarzy. Sposób rządzenia gospodarką morską w Polsce także rozwija się w dobrym kierunku, pod kierownictwem kadry obecnego Ministerstwa Gospodarki Morskiej. To dlatego cenię sobie polskie przywództwo w zabiegach o bardziej zintegrowaną politykę morską w Unii Europejskiej.
*Komisja Helsińska lub HELCOM jest organem wykonawczym odpowiedzialnym za „Konwencję o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego” – znaną jako Konwencja Helsińska, która została podpisana w 1974 r. przez wszystkie kraje Morza Bałtyckiego, a w 1992 r. przez nowo powstałe kraje nadbałtyckie i Unię Europejską. Konwencja Helsińska jest pierwszą międzynarodową umową biorącą pod uwagę wszystkie aspekty ochrony środowiska morskiego. nInfrastruktura – Środowisko – Energia
Dodatek promocyjno-reklamowy do „RZECZPOSPOLITEJ”.
20 marca 2007 r.
Poland and the EU maritime policy
Statement by Joe Borg, European Commissioner for Fisheries and Maritime Affairs
Europe’s past, present and future are intimately linked to the seas and oceans that surround it.
Europe’s maritime activities are not just about shipping or fishing but also relate to offshore energy, coastal tourism, aquaculture, submarine telecommunications, the marine environment, marine biotechnology, integrated coastal zone management, regional policy, research and technology. The hundreds of activities that are directly maritime-related account for some 5% of the EU GDP, while the share of the EU coastal regions amounts to 40% of EU GDP.
Until now, the EU approach to each of these many maritime activities and issues has been largely sector-driven. As a result, various interests may compete. Thus, the needs of the fishing industry sometimes clash with those of aquaculture or wind farms, or plans for port developments often run into opposition from local residents or environmental interests. This is why Europe needs a maritime policy, as the unintended consequences of such an approach are not consistent with Europe’s needs for competitiveness and sustainability. We need a cross-sectoral approach to developing policies that take into consideration the interests of all the maritime sectors.
Problems confronting our maritime cluster need the combined attention of all neighbouring countries to find the solutions needed. For this reason, the approach of regional seas’ conventions such as HELCOM should be taken into account in a European maritime policy. The Southern Baltic Sea Parliamentary Forum and the Conference of the Baltic Sea Area are also good examples of working together to build a common vision for the oceans and the seas. These and similar fora have an important contribution to make to the development of a maritime policy for the Union.
Poland serves as a good example with regard to maritime affairs, in particular in training and education of seafarers. The governance of maritime affairs has also seen interesting developments in Poland with the Ministry of Maritime Economy and its joined-up administration. This is why I value Poland’s leadership in our common endeavour to move towards a more integrated maritime policy in the Union. n