Proekologiczna polityka Rafinerii Gdańskiej

Ochrona Środowiska XII – Systemy Zarządzania Środowiskowego
Dodatek reklamowy do RZECZPOSPOLITEJ.
nr 130 (5988) 5 czerwca 2001 r.

Proekologiczna polityka Rafinerii Gdańskiej

Rafineria Gdańska S.A. to największa firma Wybrzeża Gdańskiego i jedna z największych w Polsce. Po realizacji programów modernizacji i rozwoju osiągnęła zdolność przerobu 4,5 mln Mg ropy naftowej rocznie. Posiadając lokalizację w bezpośrednim sąsiedztwie miasta Gdańska, Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego i Rezerwatu Ptaków Chronionych na Wyspie Sobieszewskiej, dużą uwagę poświęca programom minimalizującym bezpośrednie oddziaływanie na otoczenie. Dzięki systemowi monitoringu skutecznie kontrolowane jest stężenie węglowodorów wokół firmy. Przed ich niekontrolowaną emisją chronią system odzysku par podczas nalewu paliw do cystern i autocystern (hermetyzacja) oraz podwójne uszczelnienia na zbiornikach z dachami pływającymi.

W rafinerii działa trójstopniowa oczyszczalnia ścieków przemysłowych. Po oczyszczeniu ścieki są w pełni bezpieczne dla środowiska naturalnego i spełniają wymagania Konwencji Helsińskiej. Efektem przyjętej Polityki Środowiskowej jest certyfikowanie pod koniec 1999 roku Systemu Zarządzania Środowiskowego ISO 14001.

Proekologiczna polityka rafinerii rozwija się w dwóch kierunkach. Pierwszym z nich jest dbałość o otoczenie przedsiębiorstwa poprzez ograniczanie emisji szkodliwych substancji powstających podczas produkcji. Drugim – stopniowe eliminowanie zanieczyszczenia pośredniego, jakim są siarka i ołów zawarte w produktach.

O proekologicznym charakterze paliw decyduje kilka czynników. Rafineria Gdańska jako pierwsza w Polsce zaczęła stosować tzw. dodatki uszlachetniające zarówno w benzynach, jak i olejach napędowych. Rolą tych specjalnie dodawanych związków chemicznych jest między innymi zapewnienie odpowiedniej czystości układu dolotowego paliwa oraz komory spalania, jak również zabezpieczanie ww. przed korozją, przez co silniki zachowują swoją sprawność, gwarantującą właściwe spalanie. Skuteczność działania dodatków stosowanych w procesach produkcji paliw Rafinerii Gdańskiej jest sprawdzana w wielu testach silnikowych, przeprowadzanych zarówno w kraju, jak i za granicą. Zachowanie wysokiej sprawności zabezpiecza środowisko naturalne przed przedostawaniem się do niego substancji będących efektem np. niecałkowitego spalenia paliwa.

Wspomniana na wstępie modernizacja i rozbudowa pozwoliła Rafinerii Gdańskiej na wyeliminowanie z produkcji benzyn szkodliwego czteroetylku ołowiu. Klientom, których samochody nie są przystosowane do benzyny bezołowiowej (nieutwardzone gniazda zaworowe) zaoferowano paliwo zawierające substytut ołowiu w postaci nieszkodliwych związków potasu (tzw. benzyna uniwersalna). Od 2000 roku rafineria produkuje wyłącznie benzyny bezołowiowe. Od tego samego roku, dzięki kompleksowi hydrokrakingu, 100% masy oleju napędowego stanowi produkt wysokoodsiarczony z zawartością siarki poniżej 0,005% wag. – poziomu, jaki w krajach Unii Europejskiej zacznie obowiązywać po 2005 roku. Dla uzmysłowienia czytelnikom jak niski jest to poziom zawartości tego szkodliwego dla środowiska składnika paliwa, wystarczy podać, że jest to siedem razy mniej w stosunku do standardów europejskich i dziesięć razy mniej w stosunku do wymagań polskiej normy.

W celu zapewnienia odpowiedniej smarności oleju napędowego (wymaganego przez pompy wtryskowe paliwa) w technologii produkcji uwzględniono konieczność dodawania jeszcze jednego dodatku uszlachetniającego, odpowiedzialnego za nadanie odpowiednich własności smarnych, traconych w procesie głębokiego uwodorniania. Jednocześnie ten sam proces zapewnia, że w procesie produkcji Eurodiesla, rafineria używa komponentów o bardzo wysokiej liczbie cetanowej, znacznie przewyższającej wymagany normą poziom 49. Dzięki temu uzyskuje się poprawę własności eksploatacyjnych paliwa, ułatwiony rozruch silnika, spowolnione – naturalne zanieczyszczanie dysz wtryskiwaczy, ograniczenie tzw. czarnych dymów w spalinach i zmniejszenie hałaśliwości silnika.

Mieczysław Broniszewski
główny technolog